Azpeitiarra

 

Juan Jose Zelaia San Miguel

Azpeitian jaio zen 1846an. Medikuntza ikasketak egin zituen Madrilgo San Carlos Ikastetxean eta 1869an lizentziatu zen.
Orio eta Azpeitia herrietan hasi zen mediku titular lanetan. Karlistaldian, Donostian babestu zen, eta osasun-zerbitzuak eman zituen mikeleteen batailoian, Meritu Militarraren Aginduarekin kondekoratua izan zelarik.
Gerra zibilaren ondoren Azpeitira itzuli zen eta 1891n Asociación Médico-Farmacéutica Vasco-Navarra elkarteko lehendakari izendatu zuten.
1893an Donostiako San Antonio Abad Ospitale Zibileko Salako Mediku Buru postua lortu zuen eta ondoren zuzendari izendatu zuten.
1899an Gipuzkoako Sendagileen Elkargoaren sorreran parte hartu zuen, bertako lehen lehendakaria izan zelarik, eta Gipuzkoako Sendagileen Elkargoaren Aldizkaria argitaratzea bultzatu zuen.
1903an, udalbatzaren babespean, Donostiako Esne Tanta (La gota de leche) sortzen lagundu zuen, eta lehen zuzendaria izan zen.
Donostian hil zen 1921ean.

Argazkiak: Enfermeria Avanza

Loiola

1952an santutegiak eta bere inguruak zuen itxura. Lehen planoan emakume motorzale bat ikusten da. 

Argazkilaria: Juan Cortazar (Photo Araba).

Loiolan

 1920ko hamarkadan santutegian egin zuten prozesio bateko irudiak (Kutxateka).

 

Azkoitiarra

 

Argazkiak 1960 ingurukoak dira eta bertan herriko txirrindularia izan zen Sebastian Elorza agertzen da.

Garai bateko txirrindulari lasterketetan eta batez ere udako egun beroenetan, txirrindulariek, euren egarria asetzeko, bazuten ohitura bitxi bat, bide bazterrean utzi txirringak eta tabernetara sartzen ziren freskagarri bila. Garai haietan, hornidura-puntuetan baino ezin zuten edaria hartu, ez zen bidoirik ematen lasterketan zehar, eta beraz, egarriak txirrindulariak estutzen zituenean bide bazterreko tabernak husten zituzten. Jakina, edozein likidok balio zuen, eta ez beti ura edo freskagarriak, alkoholak ere balio zezakeen atetik gertuen zegoena izanez gero. Ohitura honi “Caferaid” deitzen zioten.

Loiola

 XX. mende hasieran, santutegi aurrean ateratako argazki honetan bertako baserritarrak eta kanpotar batzuk ikus ditzakegu. Atzean garai bateko Amenabar jatetxea agertzen da.